Hakim ~ حكیم
Kamus-ul'Alam - Hakim ~ حكیم maddesi. Sayfa: 370 - Sira: 2
Kamusul Alam, Şemseddin Sami; Kamusul Alamde Hakim maddesi. osmanlıcada Hakim ne demek, Hakim anlamı manası, Hakim osmanlıca nasıl yazılır. Osmanlıca sözlükte Hakim hakkında bilgi. Arapça Hakim ne demek. Arapça osmanlıca sözlük. Farsçada Hakim anlamı
Kamusul Alamde - حكیم Hakim maddesi. Şemseddin Sami, Kamusul Alam Ansiklopedisi
Hakim ~ حكیم güncel sözlüklerde anlamı:
HAKiM ::: Hikmetle muttasıf olan ve mevcudatın hakikatına vâkıf olan. Hikmet mütehasssı. İlm-i hikmette mütebahhir ve mütehassıs olan. İş ve emirleri hikmetli ve yanlışsız olan. * Tabib, doktor.
HaKiM ::: Galib. Haklı ve haksızı ayırıp hak ve adalet üzere hükmeden. Başkasını müdahale ettirmeden idare eden, Allah (C.C.) * Memleketi idare eden. * Mahkeme reisi. (Hâkim-i Hakikî, Hâkim-i Ezelî, Hâkim-i Mutlak, Hâkim-i Zülcelâl, Hâkim-i Lemyezel... gibi isimlerle, Cenab-ı Hakk'a âit olan Hâkim sıfatı Kur'ân-ı Kerim'de 86 def'a zikredilir.)
hakîm ::: (a. s. c. : hükemâ) : âlim, * bilgin, herşeyi bilen; tabîatı inceliyen; felsefeci; tabip, doktor. [Allah adlarındandır], Emr-t hakîm : Allah'ın buyruğu.
hakîm-i mutlak ::: Cenâbıhak. Kitâb-ı hakîm : Kur'ân-ı Kerîm.
hâkim ::: (a. i. c. : hakeme. hâkimûn. hükkâm) : 1) her şeye hükmeden, Allah. Ahkem-ül-hâkimîn, Hayr-ül-hâkimîn : Allah.
hâkim-i hakiki, hâkim-i lemyezel ::: Allah.
hâkim-i mutlak ::: (Cenâbıhak). 2) hükmeden, dâva yargılama işine me'mûr olan, * yargıç. 3) s. üstte bulunan. 4) kadı; vali; âmir; hükümdar, emîr.
Hakîm ::: her fiilinde hikmet ve gayeleri gözeten Allah.
Hâkim ::: "hüküm veren, hak ve adalet üzere hükmeden, başkasını müdahale ettirmeden idare eden" mânâsında ilâhî isim.
HaKiM ::: Hak ve adâlet üzere bir gün hâkimlik yapmayı, bir sene devamlı gazâ etmekten (Allah yolunda harb etmekten) daha çok severim. (Hadîs-i şerîf-Berîka)
Hakim :::
- Tanrı.
- Bilge.
- Egemenliğini yürüten, buyruğunu yürüten, sözünü geçiren, egemen
Örnek: Arkasında yavaş fakat çok hâkim bir ses işitmişti. A. Gündüz - Başta gelen, başta olan, baskın çıkan.
- Duygu, davranış vb.ni iradesiyle denetleyebilen (kimse)
- Yüksekten bir yeri bütün olarak gören.
- Yargıç
- Benzerleri arasında güç ve önem bakımından başta gelen, dominant, başat.
- yargıç.
hâkim ::: hükmeden , hakim-i ezeli , hakim-i mutlak , hakim-i zülcelal , )
hakîm ::: doktor , tanrı , hakim
hakîm ::: Tanrı
hakîm ::: hakim
hakîm ::: yargıç
Hâkim ::: Yargıç, yargılama yapan kişi
HÂKİM ::: Millet adına, yargı yetkisini kullanarak yasaya aykırı davranışlarda veya uyuşulmayan işlerde yasayı yerine getirmekle, adaleti gerçekleştirmekle görevli kimse, yargıç.
hakim ::: idare eden, söz geçiren, yargıç
hâkim ::: baskın, egemen
hâkim ::: yargıç
hâkim ::: baskın, egemen
hâkim ::: yargıç
hakim :::
HAKÎM :::
HÂKİM :::